Λένε ότι η κρίσεις δείχνουν τις πραγματικές δυνάμεις καθώς και τις πραγματικές αδυναμίες κάθε έθνους.
Συχνά, άνθρωποι μετακινούνται από προηγούμενες απόψεις τους, αναγνωρίζουν την πραγματικότητα και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα γεγονότα με πραγματισμό και σοβαρότητα.
Κάποιοι τέτοια άνθρωποι φαίνεται πως είναι τα μέλη της αναρχικής συλλογικότητας “Πυργίται”.
Σε πρόσφατο κείμενό τους μάλιστα, αναφορικά με τον Έβρο, αναγνωρίζουν πως ακόμα και μία οποιαδήποτε κοινότητα ελεύθερων ανθρώπων που θα βρισκόταν στον Έβρο αυτή την περίοδο, θα έκανε ουσιαστικά ό,τι κάνει αυτή τη στιγμή η Ελληνική Πολιτεία: Θα έκλεινε τα σύνορα.
Σε πρόσφατο κείμενό τους μάλιστα, αναφορικά με τον Έβρο, αναγνωρίζουν πως ακόμα και μία οποιαδήποτε κοινότητα ελεύθερων ανθρώπων που θα βρισκόταν στον Έβρο αυτή την περίοδο, θα έκανε ουσιαστικά ό,τι κάνει αυτή τη στιγμή η Ελληνική Πολιτεία: Θα έκλεινε τα σύνορα.
Επίσης, αναγνωρίζει πως όλοι αυτοί που προσπαθούν να μπουν από τον Έβρο και τα νησιά μας αυτή τη στιγμή, όσοι δεν είναι “βαλτοί” του Ερντογάν, είναι εργαλειοποιημένοι από
Δώστε ιδιαίτερη σημασία στην αναφορά του κειμένου στους ινδιάνους των ΗΠΑ και το πως αντιμετώπισαν τους πρώτους ευρωπαίους που πήγαν εκεί πριν αιώνες. Και πως το πλήρωσαν ακριβά στη συνέχεια…
Διαβάστε το κείμενο:
“Πολλές φορές για να δεις αντικειμενικά τα πράγματα και να πάρεις μια έντιμη απόφαση, ο καλύτερος τρόπος είναι να θέσεις τον εαυτό σου ωμά ενώπιον των γεγονότων. Όχι ως ανεύθυνος, όχι ως έρμαιο, αλλά ως κάποιος που κάτι περνά από το χέρι του. Τί θα έκανε λοιπόν, όχι το κράτος, αλλά η οποιαδήποτε κοινότητα ελεύθερων ανθρώπων που αυτή τη στιγμή θα βρισκόταν στον Έβρο ή στα νησιά, δεδομένων όλων αυτών που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια;
Ο νοσταλγός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, εδώ και πολύ καιρό έχει εντάξει τα κύματα των δυστυχών (ή όχι και τόσο «δυστυχών» για ορισμένους από αυτούς) στην διπλωματική και πολεμική του μηχανή. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πλέον πρόσφυγες και μετανάστες. Έχουν μετατραπεί σε όργανα διεξαγωγής πολέμου και μάλιστα του πλέον βρώμικου: εκείνου που στοχεύει στην κοινωνική διάλυση του αντιπάλου. Όταν κάποιος εμπλέκει τον εαυτό του στην σκοπιμότητα μιας πολεμικής μηχανής, όταν δηλαδή αποτελεί «πολεμικό αντιπρόσωπο» κάποιου ισχυρότερου ή «προστάτη» τότε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα γι’ αυτόν. Αν το κάνει από άγνοια, είτε από ανάγκη και έλλειψη επιλογής είτε συνειδητά επειδή θεωρεί πως τον συμφέρει, σε τίποτε δεν αλλάζει το αποτέλεσμα. Πόσοι όμως εξ αυτών, για να μιλάμε και σοβαρά, μπορούν πλέον να επικαλεστούν άγνοια; Πόσοι πραγματικά «δεν έχουν άλλη επιλογή», όταν μάλιστα έρχονται (ή μήπως, τουλάχιστον αρκετοί, εφορμούν;) από μια κρατική οντότητα, όπως η Τουρκία, που δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση; Θα είναι ασφαλέστεροι στην κόλαση της Μόρια ή στα έτερα (στρατόπεδα συγκέντρωσης) «hot spots»;
Και λίγα λόγια για τους αργυρώνητους «πονόψυχους», «αντιεξουσιαστές» και μη, που λαμβάνουν (ακόμη) γερό «μεροκάματο», από τις ΜΚΟ του Σώρος και των λοιπών βρικολάκων τις παγκόσμιας κυριαρχίας. Αλήθεια, ποια ζωή θέλετε να προσφέρετε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Αυτήν που ήδη βλέπουμε; Το «success story» των εξαθλιωμένων επαιτών μεταναστών στα φανάρια; Μήπως του μικροκακοποιού με προοπτική για συμμορίτης ή νταβατζής; Ή άραγε τις πιάτσες των εκδιδομένων της οδού Σωκράτους; Γιατί αυτή τη «ζωή» βιώνει η συντριπτική πλειονότητα όσων εξ αυτών έχουν εγκλωβιστεί στον Ελλαδικό χώρο. Και εσείς είστε συνυπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα. Τουλάχιστον, τα αφεντικά σας αποκτηνώνονται στον βωμό και στη μέθη μιας αυθεντικής εξουσίας, ενώ εσείς, ψιλικατζήδες σφουγκοκωλάριοι της συμφοράς, για λίγα χαρτονομίσματα.
Ωστόσο, μπορούσαν τα πράγματα να μην φτάσουν ως εδώ και σ’ αυτό οι ευθύνες τόσο των εντόπιων όσο και των διεθνών εξουσιαστών είναι τεράστιες. Τίποτε δεν έγινε «κατά λάθος». Αλλά αυτά έχουν ειπωθεί από πολλούς και διαφορετικούς πέραν ημών. Δεν είναι ώρα «να θρηνούμε πάνω στο χυμένο γάλα».
Η απάντησή μας λοιπόν στο αρχικό μας ερώτημα είναι: ό,τι έκαναν κι οι Ινδιάνοι απέναντι στους λευκούς κατακτητές.
Στην αρχή οι Ινδιάνοι βοήθησαν τους λευκούς. Στην αρχή οι λευκοί ήταν απλώς μετανάστες, κάποιοι μάλιστα από αυτούς ήθελαν να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο μακρυά από την γερασμένη Ευρώπη. Σήμερα, πλέον ποιος θυμάται τους Ινδιάνους; Είναι σκιές που σχεδόν για κανέναν δεν υπάρχουν, ούτε καν στην Αμερική. Και οι περισσότεροι, πλην φαεινών εξαιρέσεων, που τους θυμούνται το κάνουν επειδή πλέον είναι ανίσχυροι και αλκοολικοί, ως επί το πλείστον, και κάποιοι αρέσκονται να κάνουν πολιτική με τους ανίσχυρους. Την εποχή όμως που ήταν περήφανοι και ισχυροί, πιθανότατα να τους αποκαλούσαν και ρατσιστές.
Το «Yunanistan» που κάποιοι θεωρούν Γη της επαγγελίας δεν είναι πλέον «παιδική χαρά». Είναι για περισσότερο από μια δεκαετία μια ημι-εμπόλεμη ζώνη όπου το μόνο που δεν έχει συμβεί είναι να σφυρίζουν οι βόμβες όπως συμβαίνει στη Συρία. Γιατί όλα τα άλλα έχουν συμβεί. Το αποτέλεσμα που βλέπουμε δεν είναι απλώς η σχετικώς υλική πενία που είναι το λιγότερο. Το πνευματικό επίπεδο, η νοητική ικανότητα και η ψυχική ισορροπία του πληθυσμού έχουν μειωθεί αισθητά. Κανείς δεν το λέει, όλοι προσπαθούν αγωνιωδώς να υποδυθούν τους «φυσιολογικούς», αλλά δεν είναι. Χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες των εξουσιαστών για να συμβεί αυτό, πολλές ματαιώσεις, ανελέητη εξαπάτηση, αλλά τελικώς συνέβη. Δεν είναι τυχαίο ότι συνέβη σε μια περιοχή που έμελλε να αποτελέσει πεδίο μάχης για το πετρέλαιο. Ποια περιοχή του κόσμου είδε φως όταν είχε την ατυχία να διαθέτει στο έδαφός της πετρέλαιο; Εάν δεν ανήκουν στο καθεστώς των υπερδυνάμεων είναι όλες τους καταραμένες. Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Σουδάν, Βενεζουέλα.
Δεν επιθυμούμε περαιτέρω κοινωνική διάλυση. Κανείς δεν πρόκειται να ωφεληθεί από αυτό πέρα από τους ήδη επικυρίαρχους. Δεν ξεχνάμε πως οι καλύτεροι και ωραιότεροι αγώνες που δόθηκαν σ’ αυτόν τον τόπο ακόμη και σχετικά πρόσφατα, έγιναν σε μια εποχή που ο Ελλαδικός χώρος ήταν περισσότερο συνεκτικός. Για εμάς δεν μπορεί να υφίσταται πλέον καμία απολύτως απελευθερωτική προοπτική μέσα σε συνθήκες κατασκευασμένου χάους που μοιραία και αναπόφευκτα θα προκληθεί από την αυθόρμητη ή κατευθυνόμενη ενδο-κοινωνική πολεμική γηγενών και μεταναστών εντός των μητροπόλεων, σε συνθήκες παντελούς έλλειψης πρόνοιας.
Και κάτι ακόμα. Είμαστε εναντίον των πολέμων της εξουσιαστικής απληστίας. Δεν είμαστε εναντίον των πολέμων της Ανάγκης. Δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει καμία θεώρηση, ιδέα, ή δύναμη στον κόσμο, είτε τώρα είτε στο μέλλον, που να μπορεί να εξαλείψει αυτήν την κατηγορία πολέμων. Απέναντι στην Ανάγκη απλώς καταφάσκουν θεοί και άνθρωποι. Το ζήτημα είναι να είμαστε επαρκώς νουνεχείς ώστε να ελαχιστοποιούνται, να μην χρειάζεται να φτάνουμε ως εκεί. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πλέον.
Για το λόγο αυτό θα το επαναλάβουμε: Πλέον, δεν πρέπει να περάσει ούτε ένας. Για το καλό τους και για το καλό μας.
Αναρχική συλλογικότητα Πυργῖται”
Πηγή: pyrgitai.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
Tο xanianews.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.